Plaże, okazyjne zakupy, pałace lśniące świątynie  - Tajlandia ma wiele do zaoferowania każdemu podróżnikowi. Od szukającego wytchnienia zmęczonego pracownika biurowego po nieustraszonego obieży-Świata z plecakiem.

Cudzoziemców przyciąga także tajska życzliwość i niefrasobliwość, niezrozumiałe, ale fascynujące obyczaje, widowiskowe święta i niezwykłe przysmaki. Wielu przybyszów przyjeżdża tu przede wszystkim dla wspaniałych królewskich pałaców, starożytnych ruin i okazałych świątyń przepięknie rzeźbionymi posągami Buddy.

W stolicy Tajlandii, Bangkoku supernowoczesne drapacze chmur ocieniają ciche kanały i domki nad rzeką. Labirynt zabytkowej chińskiej dzielnicy oszałamia bogactwem kramów, sklepików, i knajpek, pobudzających wszystkie zmysły.

Za stolicą ciągną się aż po horyzont pola ryżowe, pośród których wyrastają niewielkie osady i góry. Na południu i wschodzie, nad Zatoką Tajlandzką, zachwyca widok białych piaszczystych plaż, a za nimi wielkich plantacji palm kokosowych i drzew kauczukowych. Gdziekolwiek pojechać, dostrzega się sprzeczności i paradoksy, jak choćby takie, ze buddyjski pacyfizm nic przeszkadza Tajom u organizowaniu brutalnych walk na pięści.

Tajlandia pozostaje nieprzenikniona, intrygująca i zadziwiająca.

Na urzekająco pięknych tropikalnych wyspach kuszą kameralne pensjonaty i nowoczesne pięcio-gwiazdkowe ośrodki wypoczynkowe z wszelkimi luksusami. W królestwie nie brakuje ani malowniczych zakątków, ani wyrafinowanej architektury,. W miastach na północy i kurortach wschodniego wy brzeża powstają pięcio-gwizdkowe hotele międzynarodowych sieci, dawniej spotykane tylko w Bangkoku.

Tajlandia mimo rosnących cen i niestabilnego bahta jest niedrogim krajem. Bogata i zróżnicowana oferta w ośrodkach wczasowych sprawia, że chętnie odwiedzają ją również ludzie młodzi, nowożeńcy i rodziny z dziećmi. Wakacje w Tajlandii mogą być przygoda życia.

Zmiany widać spa. zwłaszcza w Bangkoku. Dziesięć lat po azjatyckim kryzysie gospodarczym z lat 70. XX w, gdzie sklepiki. i ustępują miejsca lśniącym szklanym drapaczom chmur. Po straszliwym tsunami w grudniu 2004 r. znów powstają nowe imponujące centra handlowe.

Dziś znacznie łatwiej podróżuje się po Tajlandii. Rozbudowana infrastruktura pozwala bez trudu  dotrzeć w niemal każde miejsce autobusem, pociągiem, samochodem, łodzią, a nawet balonem na gorące powietrze. Komunikację między wieloma miastami zapewniają też lokalne tanie linie lotnicze. Od 2005 r. na terenie kraju usługi świadczą przewoźnicy, tacy jak Air Asia czy Jet Star, którzy wraz z One-Two-GO i Nok Airumożliwiły korzystanie z transportu lotniczego szerokim rzeszom mniej zamożnych pasażerów. Pojawili się też przedsiębiorcy obsługujący awionetkami krótkie i mniej popularne trasy, np. SGA, PB Air   czy Destination Air. Sieć połączeń z krajami Azji rozwijają też linie Bangkok Airways.

Gwałtownemu rozwojowi często niestety towarzyszy dewastacja środowiska. Brak ekologicznej świadomości, pogoń za zyskiem i kiepskie bądź słabo egzekwowane przepisy w połączeniu z korupcją czynią prawdziwe spustoszenie w miejscach, które dotąd przetrwały w naturalnym stanie. Urocze niegdyś centrum Chiang Mai cierpnie tylko z powodu zanieczyszczeń, ale również sezonowych powodzi i zabójczego smogu w porze suchej. Na południowym wybrzeżu i wyspach luksusowe wille i osiedla zajmują ostatnie wolne skrawki terenów nad morzem. W rezultacie w takich miejscach jak Ko Samui zaczęły się problemy z brakiem wody, usuwaniem Śmieci i kanalizacją, Na szczęście lokalne władze podejmują tu działania na rzecz ochrony środowiska, w prowincji Krabi  zabroniono używania hałaśliwych skuterów wodnych. Władze tu i ówdzie podejmują powoli, ale konsekwentnie wprowadza się rozwiązania prawne, które mają opanować chaos w budownictwie. Tajlandię można poznawać na różne sposoby. Coraz większym powodzeniem cieszy się aktywny wypoczynek — turyści uczą się powożenia słoniami, latają balonami(na północy), pomagają w pracach na rzecz ochrony żółwi (na południu), próbują swych sił w gotowaniu, wyruszają na spływy i piesze wycieczki, nurkują itp. Na pewno nie będą tu się nudzić poszukiwacze przygód: sporty ekstremalne

Na lądzie i wodzie, wycieczki przez dżunglę do wiosek zamieszkanych przez górskie plemiona, zjeżdżanie na linie z wapiennych urwisk to tylko niektóre atrakcje.

Wakacje w Tajlandii, kraj

Tajlandia jest typowym tropikalnym krajem Azji południowo-wschodniej. Jest położona na półwyspie indochińskim i malajskim między 5 i 19 stopniem szerokości geograficznej północnej oraz 98 i 106 stopniem długości geograficznej wschodniej. Naturalną granicę zachodnią tworzy wybrzeże Morza Andamańskiego, zaś wschodnią i południową — Morza Południowochińskiego wraz z Zatoką Syjamską. Usytuowana na Półwyspie Malajskim część kraju dzieli zatem dwa oceany: Indyjski i Pacyfik. Na lądzie Tajlandia graniczy od zachodu z Birmą, od północy z Birmą i Laosem, od wschodu z Laosem i Kampuczą, od południa natomiast z Malezją.

Zajmując powierzchnię 518 tys. km2 Tajlandia rozciąga się z północy na południe na przestrzeni 1650, a ze wschodu na zachód — 800 km, natomiast w najwęższym miejscu Półwyspu Malajskiego, między obu oceanami, odległość nie przekracza 30

Dość zróżnicowana jest rzeźba terenu: od 2 m n.p.m. w Bangkoku do 2 576 m — wysokość najwyższego szczytu Doi Inthanon — w paśmie górskim Thanon Thong Chai na północnym zachodzie, w okolicach Chiang Mai').

Pod względem fizjograficznym Tajlandię tworzą: płaskie, nizinne dorzecze Mae Nam Chao Phraya (Mae Nam— Matka Wód, Chao Phraya — wysoki tytuł arystokratyczny) zwane Równiną Centralną, usytuowany na wschód płaskowyż Khoratu, region górzystej północy, południowo-zachodni region przybrzeżny oraz pagórkowaty przesmyk Półwyspu Malajskiego.

Podobnie jak Chao Phraya, wszystkie jej dopływy — Mae Nam Pa Sak, Mae Nam Nan, Mae Nam Yom oraz Mae Nam Ping — toczą wody z północy ku Zatoce Syjamskiej. W kierunku przeważnie południkowym płynie zaś rzeka graniczna z Laosem Mae Khong (Mekong) oraz jej tajlandzkie dopływy Mae Nam Chi i Mae Nam Mun. Podobnie jak Nil w starożytnym Egipcie, Chao Phraya w Tajlandii jest rzeką życia: wylewające rokrocznie w porze deszczowej wody nanoszą arstwę żyznego mułu, pokrywając ryżowiska.

Na południu z Morza Andamańskiego wyłaniają się liczne wyspy, z których największą jest Phuket o powierzchni 522 krn2.

Typowy dla zwrotnikowej strefy monsunów klimat Tajlandii jest gorący i wilgotny. Rok dzieli się praktycznie na dwie pory: deszczową (od czerwca do października) i suchą, z której Tajowie zwykli jeszcze wyróżniać okres, jak powiadają, chłodny (od listopada do lutego) oraz gorący (od marca do maja włącznie). Porę deszczową charakteryzują obfite opady monsunowe, których suma waha się w granicach 800—1000 mm w górach na północy oraz powyżej 3 000 mm na południu.

Położenie geograficzne sprawia, iż wahania temperatury są tutaj niewielkie: od 25C w porze tzw. chłodnej do 40C w gorącej. Różnica temperatur dniem i nocą w porze deszczowej nie przekracza 3—5C, natomiast wilgotność sięga 90 i więcej procent. Najbardziej znośny jest na ogół suchy klimat górzystej północy, podczas gdy Równinę Centralną charakteryzują upał i wilgotność. Podobne warunki klimatyczne panują na płaskowyżu Khoratu.

Funkcją klimatu jest świat roślinny Tajlandii porośniętej ongiś tropikalną dżunglą, z której pozostało już dziś niewiele. Lasy pokrywają zaledwie 30% kraju. Występuje tutaj drzewostan dwóch rodzajów: wiecznie zielony oraz monsunowy, w porze suchej pozbywający się listowia. Tę wiecznie zieloną dżunglę spotkać można przede wszystkim na południu, przy granicy malezyjskiej, gdzie zachowały się do dziś wspaniałe okazy wysokopiennych, sięgających 40 m drzew yang oraz dochodzących do 60 m drzew takhian. Nie brak również drzew sandałowych, wielu odmian palm i bambusów o średnicy dochodzącej niekiedy do I metra. Bambus jest tutaj powszechnie stosowanym budulcem, zwłaszcza na wsi. Zdarzają się też drzewa ipoh zawierające truciznę dawniej używaną do strzał. Z drzew owocowych najbardziej charakterystyczny jest durian, wydający pokryte kolcami owoce wielkości głowy kapusty o bardzo silnej woni. Spotykane są drzewa o białych kwiatach zwane kapok, dalej tzw. drzewa ogniste o kwiatach sprawiających z daleka wrażenie płomienia ognia oraz kazuaryny o niezwykle długich, miękkich szpilkach, rosnące zwłaszcza na wybrzeżu Morza Południowochińskiego, na samym południu kraju; występuje tu również typowy dla strefy tropikalnej las mangrowy.

W Tajlandii rośnie także wiele niezwykle dekoracyjnych krzewów, a wśród nich gardenie i obsypane wiecznym kwieciem bougainvillśe. Z bylin najczęściej występują banany w kilkudziesięciu co najmniej odmianach, zaś byliny wodne reprezentuje czczony tutaj i jednocześnie jadalny lotos. Ogromną przestrzeń płaskowyżu Khoratu przykrywa trawiasta sawanna.

Najbardziej znanym przedstawicielem tutejszej fauny jest słoń, który przetrwał jeszcze w stanie dzikim: dawniej zwierzę bojowe, dziś po oswojeniu zaprzęgane do ciężkiej pracy w dżungli na północy przy wyrębie drzewa.

Z ponad 200 tys. słoni przed wiekami pozostało obecnie kilkanaście tysięcy. Oprócz słoni dżunglą tajlandzką zamieszkują tapiry, tygrysy, lamparty, niedźwiedzie, małpy, czarne pantery, tzw. czerwone wilki, dziki, szczekające jelenie oraz tzw. złote koty i dziesiątki innych gatunków zwierzyny tropikalnej.

Spośród gadów uwagę zwraca pojawiająca sią często w do. mach tajskich jaszczurka zwana onomatopeicznie „gekon”, która uchodzi za zwiastuna szczęścia.

Przybrzeżne wody morskie, rzeki i kanały zwane klongami obfitują w rozliczne gatunki ryb i skorupiaków. Nie brak wreszcie w Tajlandii motyli, termitów, chrząszczy wszelakich oraz moskitów, które grożą malarią.