"To najpiękniej sza ziemia, jaką widziały oczy ludzkie" – napisał Krzysztof Kolumb do królów Hiszpanii, donosząc o odkryciu Kuby. W ciągu blisko 500 lat, jakie minęły od tego czasu, krajobraz wyspy uległ olbrzymim zmianom. Jednak nadal większość osób odwiedzających Kubę zgadza się z opinią wyrażoną przez pierwszego Europejczyka, który wylądował na największej wyspie archipelagu Antyli.

Wspaniała tropikalna przyroda, atmosfera autentycznej serdeczności i przyjaźni, z jaką odnoszą s i ę do przebywających na Kubie obcokrajowców jej mieszkańcy - wszystkie te elementy decydują o dużym zainteresowaniu Kubą.

Polacy brali udział w walkach o wyzwolenie Kuby spod panowania Hiszpanii. Z nich najbardziej znanym jest Karol Rolow - Mialowski (1842 -1907), który przybył na Kubę w 1864 r. W czasie Wojny Dziesięcioletniej, w 1869 r. otrzymał  nominację na generała majora Armii Wyzwoleńczej. W pierwszym roku Wojny o Niepodległość na hiszpański garnizon wojskowy w Bayamo, w dniu 18.10.1868 r. - pierwszej akcji zbrojnej w czasie Wojny 10 letniej.

Atrakcje Kuby, ziemia

Większość powierzchni wyspy Kuby zajmują niziny. W wielu miejscach w środkowej i wschodniej części kraju urozmaicają je niewysokie pasma wzniesień, osiągające średnio około 150-300 m npm. Najbardziej równinny i monotonny charakter ma obszar leżący w środkowo -zachodniej części Kuby. Jest to Czerwona Równina Matanzas ( Llanura Roja de Matanzas), której nazwa pochodzi od barwy gleb powstałych w wyniku wietrzenia skał wapiennych.

Góry zajmują wschodni i zachodni kraniec wyspy. Najwyższy i najbardziej zwarty masyw - Sierra Maestra. o długości 240 km i maksymalnej szerokości 30 km - leży w południowo-wschodniej części Kuby i opada stromo ku wybrzeżom . W Sierra Maestra znajduje się najwyższy szczyt kraju - Turquino - o wysokości 974 m npm. Na wschód i północny wschód od Sierra Maestra, oddzielone od niej doliną rzeki Cauto, rozciągają się mniejsze masywy.

Atrakcje Kuby, wybrzeże i plaże

Wybrzeża Kuby o łącznej długości 3500 km (bez wysp przybrzeżnych). są na ogół nizinne, ale tylko na nielicznych odcinkach tworzą piaszczyste plaże . Do takich należą między innymi wybrzeża w rejonie Hawany, płw. Hicacos, na którym leży najsłynniejsza kubańska plaża Varadero, oraz większość wybrzeży Morza Karaibskiego. Te ostatnie jednak często są zarośnięte przez namorzyny, czyli gęste , zawsze zielone zarośla i krzewy. Na licznych odcinkach wybrzeża można obserwować ciekawe formy skamieniałych i zniszczonych przez fale morskie raf koralowych, nazywane "psimi zębami" (dientes de pelfo). Są to bardzo ostre, kilkunasto lub więcej centymetrowe występy raf. Spotykamy je np. na plaży hawańskiej dzielnicy Alamar i wzdłuż szosy o nazwie Via Blanca, prowadzącej z Hawany do Varadero.

Atrakcje Kuby, rzeki

Rzeki Kuby są krótkie, niosą na ogół niewiele wody (z wyjątkiem rzek w południowo - wschodniej części wyspy). Stan wód ulega też zmianom w ciągu roku, w końcowych miesiącach pory suchej (marzec-kwiecień) wiele krótkich rzek wysycha całkowicie , a pozostałe zmieniają się w płytkie strumienie. Najdłuższa rzeka Kub to Cauto (370 km). W wielu rejonach Kuby, zbudowanych ze ska ł wapiennych, brak jest powierzchniowych cieków wodnych, a odpływ odbywa się podziemnymi ciągami jaskiń . W zachodniej części kraju, a więc na terenach. gdzie znajduje się najwięcej wychodni skał wapiennych, wiele rzek na pewnych odcinkach znika pod ziemią , a na innych, tam gdzie w podłożu występują skały nieprzepuszczalne, płynie na powierzchni.

Atrakcje Kuby, roślinność

Naturalna szata roślinna Kuby uległa olbrzymim zmianom od czasu podboju wyspy przez Hiszpanów.

W czasie odkrycia Kuby, 2/ 3 jej powierzchni porastały lasy, obfitujące w cenne gatunki drzew (cedr, mahoń, heban, kampeszyn). Większość z nich została wycięta, drewno stanowił o bowiem cenny artykuł eksportowy oraz budulec dla statków. Okres najbardziej rabunkowej gospodarki leśnej (XIX w .) wiąże się z rozwojem uprawy i przetwórstwa trzciny cukrowej. Zakładania plantacji poprzedzone było wycinaniem lasów, a drewno przeznaczano między innymi na opał dla cukrowni.

Obecnie lasy zajmują kilkanaście procent powierzchni kraju, przy czym część z nich stanowią lasy wtórne. Pierwotne lasy zachowały się głównie w obszarach górskich, na zabagnionych wybrzeżach i przybrzeżnych wysepkach. Występują trzy rodzaje lasów:

• wilgotne lasy podzwrotnikowe, o bogatym składzie gatunkowym, w których obok drzew zawsze zielonych występują także drzewa zrzucające liście w porze suchej .
• lasy sosnowe (z trzema gatunkami sosny: kubańską , zachodnią i karaibską). Rosną one w brzeżnych partiach Sierra de los Organos oraz w najdalej na południowy wschód wysuniętych pasmach górskich i wyżynach;
• - niskie lasy liściaste, porastające pagóry mogotów w Sierra de los Organos.

Jednym z najczęściej występujących na Kubie drzew, rosnącym zarówno w lasach jak i na terenach bezleśnych , jest puchowiec ceiba (Ceiba pentandra), wysokie drzewo o ogromnej koronie i owocach okrytych białym lub żółtawym wełnistym puchem. Ceiba była przedmiotem kultu Indian, a potem ludności pochodzenia afrykańskiego; u stóp tego drzewa odprawiano obrzędy.

Największe obszary zajmują obecnie na Kubie sawanny, naturalne, bądź pora s tające tereny po wyciętych lasach. Charakterystyczne dla sawann są rosnące pojedynczo lub w niewielkich grupach różnego rodzaju palmy i akacje. Jednym z najbardziej rozpowszechnionych gatunków w zachodniej i środkowej Kubie jest palma królewska (Roystonea regia ), osiągająca wysokość kilkunastu lub więcej metrów. Z gładkiego i dość cienkiego pnia wyrastają pióropusze liści, okrywające grona drobnych kulistych owoców (palmiche), wykorzystywanych jako pasza dla trzody chlewnej oraz do produkcji olejów i mydeł. Zastosowanie palmy Jest wszechstronne ; z jej pni pociętych na deski buduje się chaty, a liście służą do pokrywania dachów.

Obok gatunków endemicznych (tzn. występujących wyłącznie na Kubie), spotykane s ą również drzewa i krzewy przywiezione niegdyś głównie w celach ozdoby ulic, parków lub przydomowych ogródków. Do najpopularniejszych należy drzewo framboyan lub flamboyan (Dolonix regia). W porze suchej, z pozbawionej liści szerokiej korony drzewa zwisają długie na 40 -70 cm i szerokie na ok. 5 cm strąki, w początkach pory deszczowej gałęzie pokrywają się pięknymi kwiatami o jaskrawo czerwonej barwie, dopiero po pewnym czasie pojawiają się na nich liście.

Atrakcje Kuby, zwierzęta

Świat zwierzęcy Kuby charakteryzuje się również występowaniem wielu gatunków endemicznych. Niezwykle bogato reprezentowane są owady, mięczaki i pajęczaki ; natomiast bardzo mało Jest ssaków (głównie nietoperze i gryzonie) . Przybrzeżne wody obfitują w kilkaset gatunków ryb, wśród nich kilka niebezpiecznych dla człowieka (rekin, morena, baracuda). Z zagrażających człowiekowi pająków na Kubie występują dwa - arana peluda i viuda negra.

Wiele gatunków zwierząt z ostało w dużym stopniu wytępionych a ich nieliczni przedstawiciele znajdują się pod ochroną. Należą do nich np. krokodyl. żyjący w bagnach półwyspu Zapala (znajduje się tam ferma hodowli krokodyli w Boca de la Laguna dei Tesoro, stanowiąca jedną z atrakcji turystycznych), żółw szylkretowy - - caray- z rodziny żółwi morskich oraz legwan czyli iguana, duża szarozielona jaszczurka z, charakterystycznym grzebieniem na grzbiecie, spotykana w zachodniej części wyspy.

Atrakcje Kuby, przyroda, widoki zapadające w pamięć

Na terytorium Kuby występuje kilka odmiennych typów krajobrazów, przy czym o ich zróżnicowaniu decydują  przede wszystkim ukształtowanie powierzchni; rodzaj skał podłoża.

Najdalej na zachód wysunięta część Kuby - wapienny półwysep Guanahacabibes to teren prawie niezamieszkały. Zachowało się tutaj wiele elementów pierwotnej przyrody. Cały obszar półwyspu stanowi rezerwat przyrody.

W krajobrazie zachodniej Kuby wyraźnie wyróżnia się pasmo górskie Sierra de los Organos, którego centralna część zbudowana ze skał wapiennych jest terenem intensywnego występowania zjawisk krasowych. W dolinach krasowych, na jednych z najbardziej żyznych gleb o intensywnej ciemnoczerwonej barwie uprawia się tytoń, cieszący się w świecie opinią najwyższej jak ości. Na równinnych terenach położonych po obu stron ach gór przeważają pastwiska, miejscami sady drzew mango i plantacje drzew cytrusowych. Wzdłuż wybrzeży, w kilku rejonach znajdują się piaszczyste plaże.

W miarę zbliżania się ku stolicy kraju napotyka się coraz więcej terenów rolniczych, pojawiają się też pierwsze plantacje trzciny cukrowej, które są nieodłącznym elementem krajobrazu aż do podnóży gór w południowo-wschodniej części wyspy. Obszary leżące w promieniu 40-50 km, od Hawany stanowią zaplecze żywnościowe dla milionów mieszkańców stolicy. Znajdują się tu plantacje bananów i ananasów oraz rozległe obszary uprawy warzyw, przede wszystkim pomidorów i ziemniaków. Typowym elementem krajobrazu są ogrodzone białymi palikami pastwiska, wśród których pojedynczo lub grupkami wyrastają palmy królewskie.

W środkowo-zachodni ej części kraju zaczyna dominować w krajobrazie trzcina cukrowa. Rozlegle pola wysokich na około 2 metry intensywnie zielonych trzcin wypełniają niekiedy cały obszar będący w zasięgu wzroku, aż po linię horyzontu. Gdy posuwamy się dalej na wschód, monotonna równina ustępuje miejsca niewielkim wzniesieniom, ciągom pagórków i leżących między nimi kotlinowatych obniżeń. Plantacje trzciny cukrowej przeplatają się z rozległymi terenami pastwisk, miejscami spotykamy również plantacje drzew owocowych, a w pobliżu wybrzeży rejony uprawy ryżu . W środkowo-wschodniej części Kuby dominuj ą znów równiny, zajęte przez plantacje trzciny cukrowej i pastwiska.

Wschodnie rejony wyspy są górzyste. Zbocza gór w niższych partiach wykorzystano pod uprawę, znajdują się tu między innymi plantacje kawy. Natomiast wyższe partie gór porastają lasy. Występuje tu olbrzymia różnorodność krajobrazów od terenów porośniętych wilgotnym lasem równikowym w rejonie Baracoa, po bardzo suchą sawannę z kaktusami i agawami w okolicach najdalej na wschód wysuniętego punktu Kuby - przylądka Maisi.